4 -MADDİ KAYNAKLAR
Gerçek manada sürdürülebilirliğin sağlanabilmesi için “çöp endeksimizi” – daimi olarak çevreye attığımız ve tabii olarak yeniden kullanım için geri dönüştürülemeyecek olan – sıfıra yaklaştıracak biçimde düşürmemiz gerekiyor. Üretken faaliyetler kapalı sistemler olarak biçimlendirilmelidir. Mineraller ve diğer biyolojik olarak yok edilemeyecek kaynaklar, bir defa yerden çıkartıldığında, toplumun daimi sermaye stoğunun bir parçası olmalı ve sürekli biçimde geri dönüştürülebilmelidir. Organik maddelerin, sadece bunların yeniden doğal üretim sistemince hazmedilebildiği yöntemlerle tabii ekosistemlere boşaltılması sağlanmalıdır.
Bireysel tüketiciler düzenli olarak atıkların sınıflandırılması ve geri dönüştürülmesi için teşvik ediliyor. Bu önemli ancak yetersiz bir tedbirdir. Önemli kararların çoğu bizim haricimizde ve bireysel tüketimimiz sonucunda ortaya çıkan çöpün büyük bölümü herhangi bir ürünün bize ulaşmasından uzun süre önce oluşturulabiliyor ve atılıyor. Piyasa bize nadiren geri dönüştürülebilen kağıda, zehirli olmayan ve biyolojik olarak parçalanabilen mürekkep kullanılarak basılmış bir günlük gazete seçeneği sunuyor. Sorumluluk bilinciyle, geri dönüştürülmek üzere kaldırımın kenarına bırakılan gazetelerin gerçekten geri dönüştürüleceğini de garanti edemeyiz. Bunun gibi kararlar yayıncılar, kağıt üreticileri, politikacılar ve hükümet bürokratlarının elinde bulunuyor.
Dünya Gözleme Enstitüsüne göre, “bugün kullanılan malzemelerin çoğu, tek kullanımdan sonra atılıyor – kabaca tüm alüminyumun üçte ikisi, tüm çelik ve kağıdın dörtte üçü ve hatta plastiğin daha büyük bir bölümü”. Fiziksel çevre söz konusu malzemenin elde edilmesi için tahrip ediliyor, büyük miktarda çöp oluşturuluyor, atıkların yerine yenisini almak için ilave sürelerde çalışıyoruz ve sonsuz biçimde tek kullanımlık şeyleri marketten eve ve ardından çöpe taşıyan yük yaratıkları haline geliyoruz. Bu ekonomi, şirket karları ve yöneticilerin kazançları için iyi olabilir ancak bu bizim hayat kalitemizin derecesini düşürüyor.
Geri dönüşüm, sadece kaynak çıkartılmasının çevresel maliyetlerini düşürmekle kalmıyor, aynı zamanda da enerji tasarrufu sağlıyor. Hurdadan çelik üretmek için gerekli olan enerji, cevherden üretime kıyasla üçte bir oranında enerji gerektiriyor. Hava kirliliğini %85, su kirliliğini %76 azaltıyor ve maden atıklarını ortadan kaldırıyor. Basılı medyanın geri dönüştürülebilir kağıttan yapılması, bunun kağıt hamurundan yapılmasına kıyasla, havayı kirleten madde salınımını %74, su kirleten salınımı ise %35 oranında azaltırken, %25-60 arasında enerji tasarruf ediliyor. Yeniden kullanım daha dramatik kazanımlara imkan veriyor. Bir şişedeki camın geri dönüştürülmesi şişenin temizlenmesi ve yeniden kullanılması, yeni bir şişe yapılmasına göre %90 oranında bir enerji tasarrufu sağlarken, enerji tüketimini üçte bir oranında azaltmaktadır.
NOT: HAFTAYA – AŞIRI TÜKETİMDEN SÜRDÜRÜLEBİLİR TOPLUMA – 5 – SÜRDÜRÜLEBİLİR GEÇİM KAYNAKLARI