Şimdi kendimi şehirlerarası otobüste gibi hissediyorum. Hafif bir ışık, kısık bir ıslık dahası sessizlik sonrası yalnızlık…
Geceye düşen sesler, görüntüler. Sadece sen varsın. O sevdiğin aynı zamanda da biraz temkinli yaklaştığın sen. Aslında en yakının ve yine en sahici olan yanın. Gece uzun, yol uzun. Yanında senle olan insanlar var, tanımadığın. Onlarla yaşıyorsun şu kıymetli anı.
İyi ki yaşamışım. Ne tılsımlı bir söz. İnsanı ayağa kaldırıp, silkelendiren cinsten. Hatırlatma niteliğinde. Bir şeye bir adım beriden bakma rahatlığı, hepimize gerekli. Olan biteni izleyip yerinde vuruş yapabilmek, zor değil. Azıcık cesaret belki.
Her gidiş bir yere geliş aynı zamanda. Vedası olmaması bundan. İyi olsun kötü olsun yaşanmışı geride bırakmak huzurlu hissettirir insana kendini sanki hayatının bu bölümündeki görevini yerine getirmiş de yenisine yol alıyormuşsun gibi. Yenilik her zaman iyi midir? Herkese göre değişir muhakkak. Yalnız içinde umudu barındırdığından yeniden vazgeçmemiz pek mümkün değildir.
Bu karanlık yalnız motor sesinin olduğu yolculukta sanki içine dönmek için tüm mevcutların oluştuğunu görür o yere yürümeye koyulursun. Dinlenir, arınır, tazelenir, dinginleşirsin.
Cama bıraktığın buğu camın ardından bakmana işaret. Ay’ın dağ yamacına vurduğu aksini o dönemeçten geçerken gördün ve hayretle baktın. “Ay’a hep hayretle bakmamın sebebi,” dedin “onun da bana hayretle bakmasından.” Yine kendine pay çıkardın.
Muavin seslendi. “15 dakika mola.” İndin aşağı. O insanı rahatsız eden ayazda kamburunu çıkarıp büzülmedin montuna. Dik durup içine çektin havayı gururla. Her zamanki gibi biraz gezindin. Sanki gurbetteymişsin de bir tanıdığını görmüşsün gibi sıcacık gelirdi hep bu dinlenme tesisleri. Sanki farklı bir eşya satılıyormuş gibi bakınır farklı bir insan arardın.
Moladan otobüse geri dönüş hüzünlü-meraklı bir duygu bırakır dimağında. Az önceki halinle devam edemezsin. Gözlerin yavaş yavaş kapanmaya başlar lakin sen uyumamaya direnirsin. Bir müddet daha dışarıyı seyretmek için çabalarsın. Ay’a baktığında artık onu kayan beyaz bir ışık gibi görürsün ki artık uykuya geçmişsindir.
En son muavin gelmez, seslenmez fakat herkes bilir geldiğini. Zira gece bitmiştir.