Selahattin ÇELİK

Selahattin ÇELİK


YERLEŞMELERİN COĞRAFİ ANALİZİ

22 Ekim 2019 - 00:01

Paha biçilmez değerdeki tarım alanlarının yerleşime açılması kesinlikle önlenmeli, bu sahalar tarihi varlıkların titizlikle korunduğu sit alanları gibi Koruma Kanunu kapsamına alınmalıdır.

Yeni yerleşmeler, verimli tarım arazileri yerine bu düzlüklerin kenarlarında yer alan tarıma elverişsiz çorak tepe ve yamaçlarda yer almalıdır. Binlerce yıllık yerleşme tarihimizde bu hususa dikkat edilmiştir.
Yerleşmelerin yer seçiminde mekânın depremsellik riski iyi analiz edilmeli, sağlam zeminler seçilmeli, depreme dayanıklı yapı malzemesi kullanılmalıdır.

Sel, heyelan, çığ, kaya düşmesi gibi doğal olay riskinin olduğu alanlarda ve doğal dengenin bozulmasına yol açacak yerlerde yapılaşmaya ruhsat verilmemeli, kaçak olarak inşa edilen yapılar mutlaka yıkılmalı, böylece kaçak yapılaşmaya emsal teşkil edecek yeni teşebbüslerin önüne geçilmelidir.
Taban suyu seviyesinin yüksek olduğu yerlerle taşkınlara açık sahalarda kurulan yerleşmeler iklim değişikliklerinin yaşandığı günümüzde daha büyük risklerle karşı karşıya bulunmaktadırlar. Buralarda kısa sürede düşen büyük yağış miktarının yol açtığı seller büyük can ve mal kayıplarına sebep olmaktadır.

Ayrıca uzun süre devam eden bataklık alanlar tarım faaliyetlerini zorlaştırdığı gibi sivrisineklerin sebep olduğu sıtma hastalığına yol açmalarından dolayı yerleşmelerin sıkça kurulup ortadan kalkmasına sebep olmuştur. Yerleşme yerlerinin yer seçiminde bu riskler çok iyi analiz edilmeli, bu risklerle karşı karşıya kaldığı açıkça görülen yerleşmelerin yerleri değiştirilmelidir.
Doğal afetlerden sonra duruma müdahale edecek kurtarma ve acil yardım ekip ve imkânları sık sık gözden geçirilmeli, yapılacak tatbikatlarla her an etkili bir müdahale için hazır bulundurulmalıdırlar.

Kaynakça
Arınç, Kenan (2018). Doğal, Beşeri ve siyasal Yönleriyle Ege ve Marmara Bölgeleri. Erzurum: Biyosfer Araştırmaları Merkezi Yayınları No:321, Coğrafya Araştırmaları Serisi No: 108,
Atalay, İbrahim (2011). Türkiye Coğrafyası ve Jeopolitiği. İzmir: Meta Basım Matbaacılık Hizmetleri, 8. Baskı,
Atalay, İbrahim (2011). Genel Beşeri ve Ekonomik Coğrafya. İzmir: Meta Basım Matbaacılık Hizmetleri, 5. Baskı,
Başıbüyük, Adem (2012). Genel Coğrafya, Ankara: Pegem Akademi Yayınları.

Çelik, Selahattin (2019). Hızlı Şehirleşmenin Doğurduğu Sorunlar ve Çözüm Yolları. Samsun: Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, C: 11, S: 62, s 311-320.
Doğanay, Hayati (1997). Türkiye Beşeri Coğrafyası. İstanbul: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları: 2982, Bilim ve Kültür Eserleri Dizisi: 877, Eğitim Dizisi: 10.

Doğanay, Hayati (1993). Coğrafya’ ya Giriş. Metotlar-İlkeler ve Terminoloji. Ankara: Gazi Büro Kitabevi.
Emiroğlu, Mecdi (1970). Akçakoca’da Nüfus, Yerleşme ve Ekonomik Faaliyetler, Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi, AÜDTCF Yayınları.
Kökten, Kılıç (1995). Karain Mağarası’nda Türkiye’nin En Eski İskânı Hakkında Alınan Neticeler, Ankara Üniversitesi Basımevi, Ankara.
Özçağlar. Ali (2006). Türkiye’de Belediye Örgütlü Yerleşmeler (Kasabalar-Şehirler). Ankara: Ekol Yayınevi.
Özçağlar. Ali (2006). Coğrafyaya Giriş. (Genişletilmiş 4. Baskı) Ankara: Hilmi Usta Matbaacılık.
Tanoğlu, Ali (1969). Nüfus ve Yerleşme. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Yayınları, No. 1118, Coğrafya Enstitüsü Yayınları, No: 45.
Tunçdilek, Necdet (1967). Türkiye İskân Coğrafyası-Kır İskânı. İstanbul: İstanbul Üniversitesi edebiyat Fakültesi Yayınları 1283, Coğrafya Enstitüsü Yayınları 49.

Tümertekin, Erol; Özgüç, Nazmiye (2014). Beşeri Coğrafya İnsan Kültür Mekân. İstanbul: Çantay Kitabevi.
Yalçındağ, Selçuk (1977). İlçe Özel Yönetimi-Kırsal Yöreler İçin Yeni Bir Demokratik Yerel Yönetim Birimi Denemesi. Ankara. Türkiye ve Ortadoğu Amme İdaresi Enstitüsü Yayını.

FACEBOOK YORUMLAR

YORUMLAR

  • 0 Yorum