Milli Parklar ve Özel Çevre Koruma Bölgeleri
Milli parklar ve özel çevre koruma bölgeleri turizm açısından büyük öneme sahip alanlardır. Dünyada ve Türkiye’de bu özelliklere sahip birçok alan turizm aktivitelerinin en canlı olarak gerçekleştiği yerlerdir. Amerika’da Yellowstone, İngiltere’de Hydrpark bu alanların en tanınmışlarıdır.
Türkiye’de Milli parklar, Orman Kanunu’nda “orman ünitelerini bilimsel amaçla, tabiat ve yurt güzelliklerini korumak, değerlendirmek, halkın spor ve dinlenme ihtiyaçlarına yönelik olarak ayrılan alanlar” olarak tanımlanmışlardır.
Çağımızda milli parklar ve bataklıklara bütün dünyada büyük önem verilmiştir. Özellikle buralardaki su kaynakları son derece önemlidir. Buralarda avlanma birçok ülkede ücretli olup yasalarla sınırlandırılmıştır. Milli parklar ve sulak nemli alanlarla ilgili olarak flora ve fauna kanunları, zirai ilaçların biyolojik ortama etkisi, su ve suyun korunması, doğa anıtları koruma ve genel doğa koruma gibi kanunlar çıkarılmıştır.
Bugün yurdumuzda başta boğazların her iki yakasındaki kıyılar başta olmak üzere tüm denizlerimizin kıyılarında milli park özelliği gösteren korunması ve geliştirilmesi gereken çok geniş alanlar vardır. Fransa’nın güneyindeki dar kıyıları Cote d’ Azure (mavi kıyılar) olarak adlandırılıp dünyanın en canlı turizm alanlarından biri olarak değerlendirilmektedir.
Mesela Karadeniz kıyıları da benzer şekilde neden yeşil kıyılar olarak değerlendirilmesin? Milli parkların çoğunda yer alan orman alanları rekreasyon alanları ve av hayvanları ve çok zengin flora alanları barındırmaktadır. Bu yüzden milli parkların titizlikle korunması ve birçok milli park alanı daha oluşturulmalıdır. Bugün yurdumuzda turizme hizmet eden ve çoğu doğal olan 30’dan fazla milli parklarımız bulunmaktadır.
Yozgat Çamlığı, Karatepe-Aslantepe (Adana), Kızılcahamam-Soğuksu, Manyas-Kuşcenneti, Uludağ, Yedigöller, Dilek Yarımadası (Aydın), Spil Dağı (Manisa), Kızıdağ (Isparta), Termessos (Antalya), Munzur Vadisi (Tunceli), Kovada Gölü (Isparta), Beydağları-Olimpos (Antalya), Gelibolu Yarımadası, Köprülü Kanyon (Antalya), Ilgaz Dağı (Kastamonu), Başkomutanlık (Afyon), Dumlupınar (Kütahya), Boğazköy-Alacahöyük (Çorum), Nemrut Dağı (Adıyaman), Beyşehir Gölü (Konya), Kaçkar Dağları (Rize), Hatilla Vadisi (Artvin), Karagöl-Sahara (Artvin), Kazdağları (Balıkesir), Altınbeşik (İbradı-Antalya), Honaz Dağı (Denizli), Aladağlar (Niğde), Marmaris (Muğla), Saklıkent (Fethiye-Muğla), Troya (Çanakkale) milli parkları bunların başlıcalarıdır.
Doğal, kültürel ve tarihi değerler açısından bütünlük gösteren, ülke ve dünya ölçeğinde ekolojik önemi olan, bu yüzden de çevre değerlerini korumak ve buna yönelik tedbirler almak için belirlenen Özel çevre koruma bölgeleri ise şunlardır: Foça (İzmir), Gökova, Datça-Bozburun, Fethiye-Göcek ve Köyceğiz-Dalyan (Muğla), Patara, Kekova, Belek (Antalya), Göksu Deltası (Mersin), Pamukkale (Denizli), Gölbaşı (Ankara), Ihlara (Aksaray).