Yürekle gırtlak arasından çıkan,
İlhamsız aşk şiirlerinin
Henüz yazılmamış son mısrasıyım.
Kor ateşleri yeniden harlayan,
Evlat acısı kısmıyım ölümün.
Aşk şairlerinin izmaritinin
Son ısınışıyım genzi yakan.
Zaman memnun değil benden,
Atiye de ait değilim maziye de.
Anlaşılacak bir sözün harfi,
Özünden tutamadığım hayatın zarfı,
Aklı başka yerde ilkokul kızlarını sınıfta tutan,
Kenar süsü kıvamında hayatta bulunuşum.
Kan vermenin kampanyalı olduğu dönemde
Can vermenin peşindeyim.
Tutacak elleri görüyorum.
Tutacak dolu elleri.
En az on yılını kapitale kiralamış,
Karib hedeflerin borçlusu elleri.
Görüyorum.
Üzerinden katran seçilir olmuş yüreklerin,
Dikine dikine vuruyorum kitabı.
Kırılırsa kat atacak ve oradan yürüyeceğim.
Kırılırsa kırılsın
Ebu’l Kasımın bir sözüyle
Müddessirden, Müzzemmilden belki,
Onarırız ilerde, şimdi merhamet etme
Bir dur ve soluklan,
Kalabalıklar acıyı bölmüyor.
Acı bölüşülmüyor, sana aitse.
Maziyle övünenler,
Sebepsiz küsmüşler bana
Haberim olmadan hem de.
Kendileri söyledi. Barışmış olmadık
Maziyle övünenler, mazidekinden utanırken,
Geleceği planlayanlar gelenlerden oldu hep
Buralardakiler, buralardakilerin mezarlarını kazıyordu.
Sadakları boş şimdi tepedekilerin
Neyi beklediklerini de bilmiyorlar.
Ölesiye bağlılar.
Azrail’in A’sından kaçtılar.
Kalanlar da oldu elbet,
Ya anlamadılar, Ya sağırdılar.
Ya da Ebu’l Kasımdılar…….