Özge Gürün

Özge Gürün


KAVGA AYDINLIK GETİRECEKSE, KORKMA!

19 Şubat 2020 - 00:03

Geçenlerde bir arkadaşımla dertleşiyoruz. Birden bire gözleri doldu.
 
Neden mi? 
İki kardeş düşünün. Aralarında hep çekişme var. Abi 5 yaş büyük kız kardeşten.   Sürekli kız kardeşini eleştiren, hiçbir yaptığı işi beğenmeyen, okuduğu okulun işe yaramadığını öne süren ve anne babadan daha çok baskıcı bir tutum sergileyen abinin tavırlarından dolayı hiçbir işte başarılı olamadığını anlayan arkadaşım artık yetişkin bir kadındı. Öyle ki, evlendiği adamı tasvip etmeyen ve  “Dediğimi yapsaydın da şununla evlenseydin, en azından şimdi şu sıkıntıları çekmezdin!” Sözleriyle de halen kırıcı olabilen bir abi.
 
Durum ilk başlarda “abi-kardeş arasında olur canım öyle şeyler”le başlasa da duyduklarımın yanında arkadaşımın inancını zedeleyen tutumu da görünce, artık ben de birkaç kelam edeyim dedim. İster istemez gerçekleri yüzünü vurmaktan çekinmediğim arkadaşıma sonuna kadar destek olacağımın da sözünü verdim.
 
Yıllarca kendisinden yaşça büyük abisinin tek dayanağı ve en yakın arkadaşı olmasının yanında, babalarını kaybettikten sonra henüz 20’li yaşlarında evin baba rolünü de üstlenen abisinin giderek baskıcı ve yıldırıcı konuşmaları artık dayanılmaz bir hal aldığı için, iki kardeşin son tartışmada iyice araları açılmış.
Ailede karar verme, söz alma, hatta okulların seçiminde dahi etkin rol oynayan abi, hiç farkında olmadan arkadaşımın yıllarca elini kolunu bağlamış, kendi ayaklarının üzerinde ne zaman durmaya kalksa “Sen küçüksün, zaten beceremezsin, bana mı sordun, kendi başına nasıl karar verirsin” diye diye kız kardeşini daima kenara itmiş.Onun da kendi alanında başarılı olabileceğini düşünemeyen bir zihniyetle yaklaşmış.  Bu tutum zaman içinde kız kardeşinin kurduğu yuvaya da yansıyınca artık aile içinde dahiabisözünün geçmesi, doğal olarak arkadaşımın eşiyle de arasını açmış.
 
Kendisi daima değersiz ve işe yaramaz hisseden arkadaşım, yıllarca içinde tuttuğu duygularını bana açtıktan sonra bu durumu özellikle kaleme almamı istediği için ben de sizlerle paylaşıyorum. 
 
Arkadaşımın anlatımına göre; her şeye yetmeye çalışan, bunu yaparken hem kendini hem de ailesini tüketen, tükendikçe yorulan ve zaman içinde etrafında kim varsa hayırsız, işe yaramaz olarak nitelendiren bir adam abisi. Aslında dünya iyisi ama kendinden başkasına güvenmeyen yapısı, işler ağırlaşıp yoruldukça, kendine acıyan yanı diken olup batıyor herkese.  Bunu kabullenmediği için de etrafındakileri kırıp döken, bir şey yapılacaksa en iyisini sadece kendisinin yapabileceğine inanan biri. 
Arkadaşım abisine ilk kez karşı gelmiş ve ona karşı olan hislerini ilk kez kendisiyle paylaşmış. Abi bu durumu kaldıramamış tabi. Onca emeğine saygısızlık olarak değerlendirip uzaklaşmış.
 
Anlatırken gözleri dolan arkadaşım;
“Şimdi üzülse de artık bana ne hissettirdiğini, neleri nasıl yıprattığını biliyor. Abim, babam da sayılır. Artık ne annemi ne de beni herhangi bir konuda yargılamasını,  eleştirmesini istemediğimi, artık küçük bir çocuk olmadığımı, evlat sahibi evli bir kadın olduğumu ona anlatmayı başardım. Böyle kırıcı konuşmak istemezdim ama bana başka çare bırakmadı. Beni yıllarca başarısız olacağıma o kadar inandırmış ki, hukuk fakültesini bile kazanamam diye yazmamıştım. İşimden memnun olsam da; “o kadar okuttum seni, bir avukat bile olamadın” demesi artık canımı sıkmayacak.  Eminim bütün bunları isteyerek yapmadı. Onu çok seviyorum ama artık kendimi de tanıyorum. Bu saatten sonra artık başarısız hissettiğim hiçbir şey için ne abimi suçlayacak yerim kaldı ne de işi gücü, kaderi.  İçimde ne varsa söyledim bitti, gitti!”
 
Bir ay sonra…
 
“Kapı çaldı. Gelen abimdi. Annemle beraber gelmişler. Kapıda birbirimize uzun uzun baktık, sonra kocaman açılan kollarıyla sarıldı bana, ben de ona.”
 
Bu benim için bir milat oldu. Abim şimdi daha anlayışlı ve daha samimi. Onun da sıkıntıları varmış, bilememişim. O da anlattı. Artık susup içime atmıyorum hiçbir şeyi.  Tartışılacak bir şey varsa anında tartışıyorum. Eşim de artık verdiğim kararların ve kendime olan güvenimin farkında.
İnsan önce kendini tanımalıymış. Nedenlerin ardına saklanıp, kalmamalıymış.
Şimdi, o gün iyi ki o büyük kavgayı yapmışım diyorum… “
 

FACEBOOK YORUMLAR

YORUMLAR

  • 0 Yorum