Şimdilerde "kimileri" yeni dünya diye bir dünyadan söz ediyorlar. Gelişmiş yeni dünya veya modern dünya filan diyorlar.
Zaman, zaman ben de kullanıyorum bu deyimi. Oysa yeni dünyanın söz edecek hiç bir yanı yok. Yeni dünya ağzı kanlı bir canavar "en çok ta çocukların kanı var" dişlerinin arasında.
Yeni dünyanın hem dişleri kanlı, hem elleri. Yeni dünya bir zalimler yurdu kimse kimseyi kandırmasın. Yeni dünya çok zalim, çok merhametsiz, çok vicdansız.
İşte "belki iş olsun diye ya da insanlar sevinsin diye" birileri yeni dünya deyip duruyor, yeni dünyanın nimetlerinden söz ediyorlar, teknolojiden söz ediyorlar. Akıllı evlerden, akıllı telefonlardan, akıllı arabalardan söz ediyorlar, ne kadar ellerinde kalacaksa. Yani yeni dünya böyle bir şey iste.
Kimilerinin olanca gösteriş içinde yaşadığı "başka kimilerinin" sofrasında kuru ekmek olmadığı zalim bir dünya. Yani yeni dünyanın "çoğu insana verdiği bir şey yok" zulüm ve açlıktan başka. Savaşlar her yerde ve insanlar durmadan öldürülüyorlar. Kadınlar öldürülüyor, kadınların ırzına geçiliyor, kadınlar köle gibi alınıp satılmakta "en modern" şehirler de bile. Kadın pazarları kuruluyor "kimi açık veya kapalı" yerlerde. Ve bu alçak işleyişi görmesi gerekenler görmüyorlar, bilmesi gerekenler bilmiyorlar. Kimse kendini sorumlu kabul etmiyor bu alçaklıklara karşı.
Zira yeni dünya eski dünyaya göre daha zalim, daha katil, ve daha acımasız, daha iki yüzlü, daha yapmacık. Yenin dünyanın "insana sunduğu her şey" insandan bir çok iyi şeyi alıp gidiyor. Kimse farkında olmak istemiyor "ama" oğullarımız kızlarımız bu ateşin içinde yanmakta.
Fark etmesek de, fark etmek işimize gelmese de "insanlarımızın" ahlak anlayışları bile "ahlaksızlık" şimdi. Yeni dünya böyle, ya insanlar. İnsanlar da öyle, aslında hepimiz biraz öyle olduk. Öyle olmadık mı, düştüğümüzü çamuru saklasak ne olur, saklamasak ne olur, çamur içindeyiz işte.
Yeni dünya da insanlar da iki yüzlü, ve bencil insanlar. Çağımızda çok bencil insan. Gücü olan "bir güçsüzü ezme peşinde" bu zalim düzende. Birini ezmek, birinin hakkını gasp etmek, birini köle gibi görmek "sanki mutlu ediyor" çağın insanın. Ne görmek istiyor, ne bilmek istiyor, ne duymak, ne şahit olmak "yaşadığın çağın" karanlıklarına. İmanı yalan,kitaba inandım deyişi yalan. Yalan çağın insanın uhammedi sevdiği. İnsan kendini kandırıyor sadece.
Aşkı sevdası yalan insanın. Dostluğu yalan, bir birinin kuyusunu kazmaya çalışmakta. Sözü yalan dolu. Merhametsiz demeyelim "ama" merhameti kendine bile yetmiyor. Bütün kutsallarını kirleten bir varlık şimdi insan.
Aşkı kirleten, dostluk diye bir şey bırakmayan. Kendi ruhunu bile yıkamayı akıl edemeyen insan. İnsan isteklerine çok yenildi çağımızda. Eşyaya tapan,lüks yaşamaya sevdalanan biri insan şimdi.
Elbette acı sözler söylenen. Ama gerçek bu kardeşim. Gerçek bu. Gerçekleri kabul etmez isek "daha çok yeniliriz, ve yenilmeye devam ederiz" karanlık düşüncelere.