Şimdi buradaki soru şudur: Buradaki "şark/do ğu"dan kastedilen neresidir? Eski Ahit yorumcuları, bu soruya henüz kesin bir cevap verebilmiş değiller. Bununla birlikte, "şark" kelimesinden Ermenistan'ın kastedildiği zannedilmektedir. Çünkü Eski Ahit'te Nuh'un gemisinin, Ermenistan'da olduğu farz edilen "Ararat/Ağn" isimli bir dağa demirlediğinden bahsedilmektedir. Fakat buradaki güçlük Ermenistan'ın mevkiinin Filistin veya Babil'in doğusunda olmamasıdır. Bu güçlüğü gidermek için bazıları Musa (a.s.)'ın Mısır ve Arabistan'da yaşadığını ve Ermenistan'ı da bu ülkelerin doğusuna düştüğünü söylerken, diğerleri insanın her şeyden önce doğu ufkunu (güneşin doğuş mahalli olarak doğu) bildiğini, bu yüzden de Ermenistan'a bir doğu ülkesi olarak atıfta bulunduğunu ileri sürmektedir. Bu faraziyelerin üzerine ciddi bir şekilde eğilmeye değer olmadığını söylemeye bile hacet yoktur.
Kitab-ı Mukaddes'ten alınmış yukarıdaki cümlelerden Babil'in Sâmilerin ilk ikametgâhı olmayıp, buraya doğudaki bir ülkeden göç ettikleri anlaşılmaktadır. Ki- tab-ı Mukaddes Lugati'nde "şark/doğu" tâbiri genellikle Kutsal Kitabın derlendiği yer olan Filistin'in doğusunda kalan ülkeleri, yani Babil ve Arabistan'ı ifade etmek için kullanılırdı. Babil, doğudan gelen Sâmilerin göç ettikleri ülke olduğuna göre, "doğu" tâbirinden kastedilen diğer ülkedir, yani (göçün başlangıç noktası olan) Arabistan...
Eski Ahit'ten başka elimizdeki en eski bilgi kaynağı, bir anlamda Eski Ahit'in tefsiri olan Yosefus tarafından kaleme alınmış Yahudilerin Eski Tarihleridir. Orada şu cümleye rastlamaktayız: "Onlar (Sâmi ırklar) Fırat'tan Hint Okyanusu'na kadar uzanmaktaydı." Hint Körfezi ile Fırat arasındaki ülke, Arabistan'dan başkası olamaz.
Dikkate alınması gereken bir başka nokta da, Arapların, ülkelerinin Sâmilerin ilk vatanı olduğunu iddia etmeleridir. Tarihî delillerle destekledikleri bu iddiaya, başka hiç bir halk tarafından itiraz edilmemiştir. Tabiatıyla Arapların iddiasının doğru kabul edilmesi gerekmektedir.
Tarihçi İbn-i Kuteybe (ö: H. 276) şöyle yazmaktadır:
Sâm bin Nûh (Sâm=Şem, Nuh'un oğullarından birisidir) Mekke ve civarındaki bölgeler arasında kalan toprakları, yani Yemen, Hadramut, Umman, Bahreyn, Bub- reyn, Debar, Dev ve Dehna ülkelerini ele geçirmiştir.17
Tarihçi Yakûbî (ö: H. 280) şöyle yazmıştır:
Sâm'ın (Şem) torunları, Hicaz'ı, Yemen'i ve diğer ülkeleri ellerinde tutmaktaydılar. Bundan dolayı Kur'ân-ı Kerîm, gayet doğru bir şekilde Mekke'yi Ümmü 'l-kurâ olarak tavsif etmektedir: "Bu (Kur'ân), Ümmül'l-kurâ ve çevresindekileri uyarman için sana indirdiğimiz ve kendinden öncekileri doğrulayıcı mübarek bir kitaptır."