Hayat hızla akıp gidiyor. Günler günleri, yıllar yılları takip ediyor.
Zaman durmuyor sürekli devaran ediyor. Gündüzler geceleri, geceleri gündüzler takip ediyor.
İnsan da hayatın akışı içinde inişli çıkışlı grafikler çiziyor. Bazen durgun bazen hareketli.
Ama şu bir gerçek ki akmayan suların yosunlaşması, kokuşması gibi insan da hayatında bir hedefi olmadığında, aktivitesini kaybettiğinde artık yaşayan bir ölüden farkı kalmıyor.
Eğer hayatında karamsarlık, bitkinlik, tükenmişlik yaşamak istemiyorsa bir insan daima hedefi olmalı ve hedefine koşmalı. Durma, daima hareket, daima hedefe.
Uçamazsan koş, koşamazsan yürü, yürüyemezsen sürün. Ama ne yaparsan yap ilerlemek zorundasın.
İlerlemeyi ve hedefi kaybettiğin anda hayattaki yaşama arzunu, sebebini, mutluluğunu, dinamizmini kaybedeceğinden de hiç şüphen olmasın.
Hayatına hayat katmak ancak daima ilerlemekle mümkündür. Ne mutlu sürekli hedeflerinin peşinde koşanlara…