TÖVBE
Özellikle de günahkâr bir insan pişman olup tövbekâr olduğu zaman, onu ümitsizliğe düşürmek için Şeytan ona: ‘Senin bu kadar günahına karşı Allah seni nasıl affeder?’ diye aldatmağa çalışır.
İşte günahkâr kişinin o zaman, Allah’ın tövbeleri kabul eden, günahları affeden kerem sahibi olduğunu, tövbenin de günahlara kefaret oluğunu bilerek Allah’tan günahlarının bağışlanacağını ümit etmesi, O’nun çok hoşuna gider.
Ancak Şeytan’ın her hilesi gibi, bu hileleri de zayıf hilelerdir. Çünkü bir insanın günah işlemesi, o kişinin artık doğru yolu bulamayacağı anlamına gelmez. Allah, günahlarından dolayı samimi bir şekilde tövbe eden, bağışlanma dileyip artık o günahı işlememeye azmeden herkesi bağışlayacağını Kuran’da bildirmiştir.
“Ancak, kim işlediği zulümden sonra tövbe eder ve düzeltirse, şüphesiz Allah onun tövbesini kabul eder. Muhakkak Allah, bağışlayandır, esirgeyendir” (Maide, 39). Bundan dolayı kulun, hata yaptığında, Allah’tan bağışlanma dilemesi, müminin çok güzel bir özelliği olarak kabul edilmiştir.
Bu yüzden insan, daima korku ve ümit arasında olmalıdır. Ne kendisinin hiçbir zaman iflah olmayarak mutlaka Cehennem’e gideceğini, ne de doğrudan Cennet’e gideceği zannına kapılmalıdır. İnsan, ‘nefsimi terbiye ettim, bana zararı dokunmaz, ben; nefsimi ve Şeytan’ı yendim, onlardan kurtuldum’ diyorsa aldanmıştır.
Buna karşılık insan ahir ömrüne kadar, içinde sürekli bir düşmanın bulunduğunu düşünüyor, bundan dolayı da korkuyor ve titriyorsa, bu da onun, Allah’ın lütfü keremiyle ilahi bir nimet içinde olduğunu gösterir. Çünkü Peygamber Efendimiz (s.a.v.), kutsi bir hadiste Cenab-ı Allah’ın iki emniyeti bir arada vermeyeceği gibi, iki korkuyu da birden vermeyeceğini ifade buyurur.
Yani salihler, emniyeti ve ümitsizliği küfür saymışlardır. Bir insanın ‘nasıl olsa ben Cennet’e gideceğim’ diye kendini salmasına küfür dedikleri gibi, Allah’ın rahmetinden ümidini kestiğini ifade eden ve ‘ben Cehennem’e gideceğim, benim için kurtuluş yoktur’ şeklindeki düşüncelerine de küfür nazarıyla bakmışlardır.
Bu ikisi arasındaki ölçüyü yakalama adına Hz. Ömer’e nispet edilen şöyle bir söz vardır: ‘Eğer bir tek insan hariç, bütün insanlar Cennet’e gidecek deseler, korkarım ki o tek insan ben olayım. Yine ‘bir tek insan hariç, bütün insanlar Cehennem’e gidecek’ deseler, korkarım ki, o tek insan ben olayım.