Girişim Dergisinde İleri Sürülen Tahrif İşâasının Mahiyeti
Tahrif diye ileri sürülen dört maddeden birincisi:
1- Celal Bayar ve Heyet-i Vekile’ye yazılan mektubun son paragrafının çıkarıldığı iddiası ve bununla bir tahrif girişiminin nümunesi olduğu
meselesidir.
Evet, Beyanat ve Tenvirler, mevzuuna göre parçalar seçilerek, Risale-i Nur’dan derlenmiş bir broşürdür. Broşür hazırlanırken, benzeri diğer broşürler gibi maksatla en çok münasebettar parçalar alınmıştır. İki parçanın arasına (.........) işareti konmuş, altına diğer parça yazılmıştır. Demek ki “çıkarıldı” veya “eklendi” diye ileri sürülen iddialar boş birer hayal, yersiz bir davadır.
2- CHP genel sekreteri Hilmi Beye, Üstad’ın yazmış olduğu mektuptan çıkarmalar yapıldığı iddia edilmektedir. Bu da birinci madde gibi bir işlemdir, ayrıca izahına lüzum yoktur.
3- Bir mektubun başında “Kardeşlerim” kelimesinin çıkarılmasına ve mektubun içinde ”İkinci Nokta” diye ara başlık yazısında bir cümlenin ilâvesine (!) dairdir.
Bu mevzuda, yanımda mevcud gerek asıllar dosyasında, gerekse kitab ve defterler halinde bir araya toplanmış mektublar mecmualarında bir araştırma yaptım. Nüsha farkları tarzında bazı değişiklikler gördüm. Şöyle ki: İlâve edilmiş diye ileri sürülen cümlenin; münteşir Emirdağ-2 sh: 82’de ve benim elyazma Emirdağ lâhika mektubları kitabı sh: 731-732’de ve 1971’de matbaa ismi ve baskı tarihi verilmeden neşredilen “Beyanat ve Tenvirler” broşürü sh: 40’da şöyledir: (...... olsa olsa o cinayete bir nevi tarafgirlikle yalnız manevî günahkar olup Âhirette mes’ul olur, dünyada değil...)
Benim Emirdağ-2 dosyamda sahifeler halinde iki nüshadan birisinde: (.........olsa olsa o cinayete bir nevi tarafgirlikle yalnız manevî günahkâr olur, Âhirette cezasını görür, resmen ve kanunen mes’ul olmaz...)
Dosyamda ikinci asılda ise: (.......olsa olsa o cinayete bir nevi tarafgirlikle yalnız manevî günahkâr olur...)
1976’da Sözler Yayınevi tarafından ikinci baskısı yapılan “Beyanat ve Tenvirler” sh 106’da ise şöyledir: (.......olsa olsa o cinayete bir nevi tarafgirlikle yalnız manevî günahkâr olur, Âhirette cezasının görür, resmen ve kanunen mes’ul olmaz...) İşte cümlenin nüsha farklarındaki durumunu gördünüz ki, tenkide mevzu olan cümlenin son kelimeleridir. Baştaki üç kaynakta : (..... yalnız manevî günahkâr olup, Âhirette mes’ul olur, dünyada değil...) tarzındadır.
